روزگار بسیار بی رحم است
مرا در خود می بلعد و مجال آسوده زیستن را به من نمی دهد
باغرشهای وحشتناکش اندامم را به لرزه در می آورد و فرصت تمرکز کردن را از من میگیرد.مانند قطاری زوزه کشان بر روی ریل زندگی حرکت می کنم و تلخی این راه در منحرف شدن از آن است و
رفتن من به سوی نا کجا آباد.
زندگی هر روز درس تازه ای به من می دهد.
اطرافیانم هر روز خراشی بر دلم می اندازند اما من تحمل خواهم کرد و با خراشهایی که بر روی قلبم
انداخته اند استوار ترین قلب را می سازم و قطار عمرم را در مسیر درست حرکت می دهم تا به ایستگاه
پایانی برسم و آن لحظه بسیار زیبا خواهد بود

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: